டெல்லி கணேஷ் முன்பு கல்கி கடைசிப்பக்கத்தில் ‘பாயசம்’ பற்றி எழுதியது. .....77 வயதான டெல்லி கணேஷ் ’சாமநாது’ கதாபாத்திரத்துக்கு அளவு எடுத்துத் தைத்த சட்டை போலக் கச்சிதமாக பொருந்துகிறார். ஜீனிலேயே நடிப்பு கலந்திருக்கிறது. இயக்குநர் சொல்லுவதை உள்வாங்கி சற்றும் மிகைப்படுத்தாமல் மனித உணர்ச்சியின் பல குவியல்களை நமக்குத் திரையில் உடல் மொழியுடன் கூடிய நடிப்பில் வழங்குவதால் இந்தப் படம் தனித்து நிற்கிறது. அவர் தோன்றும் காட்சிகளில் நம் பார்வை வேறு எங்கும் செல்லாமல் கடிவாளம் போட்ட குதிரை மாதிரி அவரிடமே நிற்கிறது. முதல் காட்சியில் ‘பிள்ளையாரப்பா’ என்று மாடுலேஷனில் பேசுவதும், கல்யாண வீட்டுக்குச் செல்லும் போது போகிற போக்கில் துண்டை சும்மா உதறிவிட்டு அக்குள் அடியில் தட்டிவிட்டுப் போட்டுக்கொள்ளுவது, அவர் அண்ணன் மகன் அவருக்குக் கோட் போட்டுவிட்டு காலில் விழும் போது ‘நல்லா இரு நல்லா இரு’ என்று ‘நல்ல்ல்லா இரு’ என்று அவரை தட்டிக்கொடுப்பதில் அவர் காண்பிக்கும் வெறுப்பு எனப் பல இடங்களை வியக்காமல் இருக்க முடியவில்லை..... சில வருடங்களுக்கு முன் ”சார் நீங்க தேசிகனா?” என்று எனக்கு ஒரு தொலைப்பேசி அழைப்பு வந்தது. “

அமரனும் அந்தணர்களும் சுஜாதா ஒரு முறை என்னிடம் ஓர் ஆங்கிலப் புத்தகத்தைப் பரிந்துரைத்தார். அந்தப் புத்தகத்தில் எல்லோரையும் சகட்டு மேனிக்கு எள்ளி நகையாடியிருந்தார்கள். நான் அவரிடம் இதைப் போலத் தமிழில் நீங்கள் முயலலாமே என்றேன். அதற்கு “பிராமணனாக நான் இதை எழுதினால் வீட்டுக்கு அடிக்க வருவார்கள்” என்று பதிலளித்தார். இது அவருக்கு மட்டும் அல்ல பெரும்பாலான பார்ப்பான்களின் நிலைமையும் இது தான். பிராமணர்கள் எதைப் பேசலாம் எதைப் பேசக் கூடாது என்று ஒரு மறைமுகக் கோடு தமிழகத்தில் கிழிக்கப்பட்டிருக்கிறது. நான் பிறக்கும் முன்பே ’பாம்பையும் பார்ப்பானையும் பார்த்தால்…’ என்று ஒரு துவேஷப் பிரச்சாரம் தமிழ்நாட்டில் திராவிடக் கட்சிகள்மூலம் விதைக்கப்பட்டது. அது இன்றும் தொடர்கிறது. குடுமி பறிபோய்விடும் என்ற பயம் இல்லாததால் இன்று சமூக ஊடகங்கள் மூலமாக இவர்களை எதிர்த்துத் தைரியமாகப் பதில் கொடுக்க முடிகிறது. பாப்பான் உயர்ந்த நிலைக்கு வந்தால் உடனே அவனை ‘பாப்பான்’ என்று வசை பாடி ‘அவாளுக்கு ஒரு பூணூலை மாட்டிவிடும் குடிசை தொழில் ஒன்று தமிழ்நாட்டில் இருக்கிறது. சுஜாதா, ஜெயலலிதா, ஏன் இன்றைய நீதிபதிகளை கூட அவர்கள் விட்டு வைக

  அமரன் - ஒரு மகத்தான படைப்பு கோடம்பாக்கத்துக்கும் காஷ்மீருக்கு வெகுதூரம். எப்போதுமே அது ஒரு ‘long distance relationship’ பொதுவாக நாற்றுப்பற்று படங்களைத் தமிழ் கூறும் நல்லுலகம் கண்டுகொள்ளுவதில்லை. இதற்கு முன் வந்த சில நல்ல தேசப்பற்று (ஹிந்தி) படங்களைத் திரையிடக் கூட இல்லை. தமிழ்த் திரையுலகம் செய்த பூர்வ ஜென்மப் புண்ணியம் அமரன் வந்திருக்கிறது. 'பயோபிக்’ எடுப்பதில் பல சிக்கல்கள் இருக்கிறது. இது மேஜர் முகுந்த் வரதராஜனின் வாழ்க்கை வரலாறு. மொத்தமாக 31 வருடங்களே நாட்டுக்காக வாழ்ந்து நாட்டுக்காகவே தன் உயிரை நீத்த ஒரு துணிவான ராணுவ வீரனின் கதை. கதை சொல்லும்போது பெயர்களை மாற்ற முடியாது, தேவையில்லாத காட்சிகளைப் புகுத்த முடியாது ஒரு கட்டமைப்புக்குள் படத்தை எடுத்தாக வேண்டும். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாகத் தேசிய உணர்வோடு ’ஜெய் ஹிந்த்’ போன்ற வாக்கியங்கள் ஒலிக்கத் தமிழில் கதை சொல்லுவது சவாலான விஷயம். அதைச் செய்திருக்கிறார்கள். இதை எல்லாம் கவனமாகவும் நேர்த்தியாகச் செய்திருக்கிறார்கள். ”India’s Most Fearless True Stories of Modern Military Heroes” என்ற பென்குயின் புத்தகத்தில் முகுந்த் வரதராஜன் பற்றிய (

 பாட்டியின் தீபாவளி  தீபாவளி திருநாள் நாயக்கர் காலத்தில்தான் தமிழகத்தில் தொடங்கி இருக்கும் என்று எங்கோ படித்த ஞாபகம். என் பள்ளி காலத்தில் இருந்த தீபாவளி வேறு, இன்று நான் பார்க்கும் தீபாவளி வேறு.  தீபாவளி கொண்டாட்டங்களை கெடுத்ததில் முக்கிய பங்காற்றியது ‘இந்திய தொலைக்காட்சிகளில் முதல் முறையாக’ என்ற கொலைகாட்சிககளுக்கு ஒரு முக்கிய பங்கு இருக்கிறது.  தீபாவளிகள் பல கொண்டாடியிருந்தாலும், திருச்சியில் சிறுவயது தீபாவளி கொண்டாட்டங்கள்தான் இன்னும் நினைவில் இருக்கிறது. பட்டாசு வெடிக்கும் அந்த நாள் மட்டும் தீபாவளி இல்லை,  முதலிரவு கணவன்போலச் சில மாதங்களுக்கு முன் எதிர்பார்ப்புகளிருந்து தீபாவளி தொடங்கிவிடும். பட்டாசு லிஸ்ட்,  புதுத் துணியுடன் தீபாவளி ரிலீஸ் சினிமாவும் அதில் பிறகு சேர்ந்துகொண்டது.  அலைப்பேசி இல்லாத அந்தக் காலத்தில் வரும் தொலைப்பேசி அழைப்பில் ’கங்கா ஸ்நானம் ஆச்சா’ என்ற விசாரிப்புகள் இன்று  ‘ஹாப்பி தீபாவளி’ ’வாட்ஸ் அப்’ல் சுருங்கிவிட்டது. தீபாவளிக்கு என்ன டிரஸ் என்று முடிவு செய்வது பிரம்ம பிரயத்தனம். அந்த வருஷம் வந்த சினிமாவிற்கும் டிரஸ்ஸுக்கு நிச்சயம் சம்பந்தம் இருக்கும்.  புது வசந்தம

 சிங்கமாய தேவ தேவன் நரசிம்ம அவதாரம் என்பது நரசிம்ம பிரபாவமா ? அல்லது பிரகலாதன் சரித்திரமா ? என்ற கேள்விக்கு என்றுமே பதில் கிடையாது. நரசிம்மரிடம் கேட்டால் “ என் பக்தனுக்கு நான் எப்போதும் கட்டுப்பட்டவன். அதனால் இது என் பக்தனான பிரகலாதனின் கதை ” என்பார். பிரகலாதனோ ” தனக்காக இரணியன் சொல்லும் தூணிலிருந்து உடனே வந்தாக வேண்டுமே என்று சர்வ வல்லமை மிக்க எம்பெருமானே ஒரு நொடி கலங்கினார். தன் பக்தனுக்கு அருள் மழையால் மூழ்கடித்து  அவன் குண நலன் எவ்வளவு மகத்தானது என்பதை எடுத்துக்காட்டுவதாக இருக்கிறது அதனால் இது நரசிங்கனின் பிரபாவம் ” என்பான். இவர்களுடைய பிரபாவத்தை பேச ஆயிரம் நாப்படைத்த ஆதிசேஷனாலும் முடியாத விஷயத்தை ஸ்ரீ நரசிம்மர் அருள் இருந்தால் மட்டுமே முடியும் என்பதை ஸ்ரீராமானுஜர் காட்டிக் கொடுத்தார். சுமார் ஆயிரம் வருடம் பின்னோக்கி செல்ல வாசகர்களை அழைக்கிறேன். ஸ்ரீ வைஷ்ணவச் சம்பிரதாயம் எங்கும் பரவி வளர வேண்டும் என்று ஸ்ரீராமானுஜர் ‘ அறியக் கற்று வல்லார் வைட்ணவர் களைக் கொண்டு 74 சிம்மாசனாதிபதிகளை நியமித்தார். இந்த எழுபத்து நான்கு சிம்மாசனாதிபதிகளுக்கும் அவர்களுடைய நித்திய ஆராதனைக்கு ஸ்ரீலட

ராமனைக் கற்போம் நேற்று ஒருவர் என்னிடம் நான் பணிபுரியும் இடத்தில் பொறாமை குடிகொண்டுள்ளது இவர்களை எப்படிச் சமாளிப்பது என்று தெரியவில்லை உங்களிடம் ஏதாவது தீர்வு இருக்கிறதா என்று கேட்டார். எனக்குள் பொறாமை இருக்க நான் எப்படித் தீர்வு கொடுக்க முடியும் என்று நினைத்தவாறே ’இராமபிரானை கற்போம்’ என்ற புத்தகத்தை அன்று இரவு திறந்தேன். அதில் ஸ்ரீமத் ஆண்டவன் பொறாமை குறித்து விவரித்திருந்தார்( நிஜமாகவே!). ”கற்பார் இராமபிரானை அல்லால் மற்றும் கற்பரோ?” என்ற ஆழ்வார் திருவாக்கு உங்களுக்குத் தெரிந்திருக்கும். இங்கே ஆழ்வார் ”கற்பவர்கள் ஸ்ரீராமனை தவிர வேறு யாரையாவது கற்பரோ ? என்கிறார். இதில் இரண்டு வார்த்தைகளை ஒளிந்துகொண்டு இருக்கிறது. அதைச் சேர்க்க வேண்டும். முதலில் பிரான் - ’பிரான்’ என்றால் ’பெருங்கருணை’ என்று ஒரு பொருள். இப்போது ”கற்பவர்கள் பெருங்கருணை கொண்ட ஸ்ரீராமனை தவிர வேறு யாரையாவது கற்பரோ ?” அடுத்த வார்த்தை ’குணக்கடலான’ என்பது. இது ஸ்ரீராமர் என்ற வார்த்தையிலேயே ஒளிந்துகொண்டிருக்கிறது. அதையும் சேர்த்தால் ‘”கற்பவர்கள் பெருங்கருணை கொண்ட குணக்கடலான ஸ்ரீராமனை தவிர வேறு யாரையாவது கற்பரோ ?” உங்களுக்கு எல்ல