ஸ்ரீமத் ஆதிவண் சடகோபனின் சங்கல்பம் நரசிம்ம அவதாரம் தனித்துவமானது. ஆண்டாள் திருப்பாவையின் முதல் பாசுரத்தில் “கதிர் மதியம் போல் முகத்தான்” என்று குறிப்பிடுவதற்கு ஏற்றால் போல், ஒரே சமயத்தில் தன் கண்கள் மூலம் பிரகலாதனிடம் கருணையையும் ஹிரண்யகசிபுவிடம் சீற்றத்தையும் காண்பித்தார். நரசிம்ம அவதாரத்தின் இப்பகுதியை ஸ்வாமி தேசிகன் கொண்டாடுகிறார். அதுமட்டும் இல்லாமல், ஸ்வாமி தேசிகன் ஒரு படி மேலே சென்று நரசிம்மர் மற்ற மூன்று உலகங்களிலும், உண்மையான பக்தன் கூப்பிடும் போது வெளிவரத் தயாராக இன்றும் தயாராக இருப்பதாகவும் கூறுகிறார். இந்த நரசிம்மரை நாம் அஹோபிலத்தில் ஒன்பது விதமாகத் தரிசிக்கலாம். ஸ்ரீராமானுஜருக்கு பிறகு பல ஆசாரியர்கள் ஸ்ரீ வைஷ்ணவத்துக்குப் பெருமை சேர்த்தார்கள். அவர்களில் ஸ்ரீ வேந்தாந்த தேசிகனுக்குத் தனி இடம் உண்டு. அவருக்குப் பின் அவர் திரு குமாரர் வரதாச்சார்யார் அந்தப் பொறுப்பை ஏற்றார். ஆனால் அவருக்குப் பிறகு அந்தப் பொறுப்பை ஏற்கச் சரியான தலைமை அமையவில்லை. அஹோபிலத்தின் முதல் ஜீயர் 1379ல் கிடாம்பு கேசவாச்சார்யர் திருக்குமாரராக அவதரித்த ஸ்ரீநிவாச்சார்யார் என்பவர் ஸ்ரீ நாராயணன் மீது அளவு

 கண்ணன் கதைகள் - 10 30 வருடங்களுக்கு முன் ஸ்ரீ கிருஷ்ண பிரேமி ஸ்வாமிகளின் உபன்யாசம் ஒன்றில் பண்டரீபுரத்தில் பாண்டுரங்கனாக அடியார்களின் அன்புக்குக் கட்டுப்பட்டு இருக்கும் விட்டலனை விவரிக்க விவரிக்க கண்களில் கண்ணீர் வர, உடனே பண்டரீபூருக்கு உடனே செல்ல வேண்டும் என்று தோன்றியது. உடனே போக முடியாவிட்டாலும், பதினைந்து வருடங்களுக்கு பிறகு சென்றேன். விட்டலனை ‘தொட்டு’ சேவிக்கலாம் என்பதால் எதிர்பார்ப்பும் ஆவலும் அதிகமாகியது. காரில் சென்ற போது, மாலை ஏழு மணிவரை சூரியன் பிரகாசித்து வழி காண்பித்தது. எட்டு மணிக்கு பண்டரீபுரம் வந்தடைந்த போது வெளிச்சம் சித்ரா பௌர்ணமி உபயத்தால் “கதிர் மதியம்” போலத் தொடர்ந்தது. இரவு ஒன்பது மணிக்கு கியூவில் சென்று நின்றுகொண்டோம். பண்டரீபுரத்தில் இருப்பது ஒரே கியூ தான்; பணம் கிடையாது. திருப்பதி மாதிரி பெரிய கியூ இல்லை என்றாலும் அதே போல் கூண்டும், உட்காரத் திண்ணையும் உண்டு. இன்ஸ்டண்ட் எனர்ஜிக்கு ஐந்து ரூபாய்க்கு ஆரஞ்சு கலர் புளிப்பு மிட்டாய், கூடவே பக்தர்கள் பாடும் அபங்கங்களும் போதும். ஸ்ரீ ஏகநாதர் அவர்கள் அபங்கம் ஒன்றின் பொருள் இது: “அணுவிலிருந்து பிரபஞ்சம் வரை நிறைந்துள

கண்ணன் கதைகள் - 9 கண்ணன் பற்றி கூறிவிட்டு மாடுகள் பற்றி கூறவில்லை என்றால் ? இதோ சில மாடு கதைகள். நந்திகிராம் போகும் வழியில் ஒடும் பஸ்ஸிலிருந்து ஒரு படம் எடுத்தேன். கயிற்றில் கட்டப்பட்ட சின்ன பிளஸ்டிக் கார் இன்னொரு கையில் மாட்டை இணைக்கும் கயிறு. என்ன ஒரு சிம்பிள் வாழ்க்கை ! இந்த வயதில் மாடு மேய்க்கப் போக வேண்டிய நிலை என்று நமக்கு தோன்றும் ஆனால் யோகா, தியானம் என்று செலவு செய்யாமல் அவன் முகத்தில் உள்ள சந்தோஷம் இன்று நம் பிள்ளைகளிடம் இல்லை. பிருந்தாவன், மதுரா, துவாரகா என்று யாத்திரை சென்ற போது எல்லா இடங்களிலும் ஒன்றைக் கவனித்தேன். அது பசுக்களை தெய்வமாகவே பாவிக்கிறார்கள். சந்து பொந்து எல்லா இடங்களிலும் அவை நம்மைப் போல உலாவுகின்றன. கடைக்கு முன் நின்று சப்பாத்தி வாங்கிச் சாப்பிடுகிறது. சாலைக் குறுக்கே சென்று டிராபிக் ஜாம் செய்தால் அவற்றை ‘ஹார்ன்’ அடித்து யாரும் விரட்டுவதில்லை. சாலை ஓரங்களில் பசுக்களுக்கு கழணீர் தொட்டிகள் நிறையக் கட்டியுள்ளார்கள். பல இடங்களில் காய்ந்த புல், தழைகளைப் பெரிய மிஷின் வைத்து பொடியாக்கி பசுக்களுக்கு மூட்டை மூட்டையாகக் கட்டிவைத்துள்ளார்கள். உஜ்ஜைனில் ஸ்ரீராமானுஜ கூ

 கண்ணன் கதைகள் - 8 பத்ரி, புரி, ஸ்ரீரங்கம், த்வாரகா ஆகிய நான்கு இடங்கள் மிக புனிதமாக போற்றப்படுகிறது.. ஸ்ரீமந் நாராயணன் விடியற்காலை பத்திரியில் நீராடிவிட்டு, த்வாரகாவில் வஸ்திரம் தரித்து, புரியில் அமுது செய்து, திருவரங்கத்தில் சயனிக்கிறார். புரியில் பெருமாள் அறு வேளை அமுது செய்கிறார். மஹாபிரசாதம் கிடைக்கும் இடத்துக்குச் சென்றேன் - ’ஆனந்த பஜார்’ என்று பெயர். பிரசாதத்தை உண்ணும் முன் அதை எப்படிச் சமைக்கிறார்கள் என்று பார்க்கலாம் உலகிலேயே மிகப்பெரிய சமையல் கூடம் புரியில் இருப்பது தான். ஒரு ஏக்கர் பரப்பில் மொத்தம் 3 x 4 அளவில் 752 மண் அடுப்புகள் கொண்டது. விரகு, மண் சட்டி பானைகள், எந்த விதமான யந்திரமோ உலோகமோ கிடையாது ! கிணற்றிலிருந்து நீரை இராட்டினம் இல்லாமல் கயிற்றால் 30 பேர் இடைவிடாமல் இழுத்துக் கொட்டுகிறார்கள்.முழுவதும் ஈக்கோ ஃபிரண்டிலி! மிளகாய், வெங்காயம், பூண்டு, காரட், உருளை, தக்காளி போன்ற காய்கறிகள் உபயோகிப்பதில்லை. சுமார் 400 பேர் உணவைச் சமைக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு உதவியாக இன்னொரு 400 பேர் வேலை செய்கிறார்கள். இதைத் தவிர . காய்கறி திருத்தவும், தேங்காய் திருகவும் சுமார் 100 பேர் உள்ளார

 கண்ணன் கதைகள் - 7 ’வியாக்கியான சக்ரவர்த்தி’ ஸ்ரீபெரியவாச்சான் பிள்ளை தனது உரையில் “அவதாரம் போலே தீர்த்தம் பிரசாதியாதே” என்று நகைச்சுவையான பதத்தை உபயோகித்துள்ளார். இதில் என்ன நகைச்சுவை என்று யோசிக்கலாம். பொதுவாகக் கோயிலில் கோஷ்டி முடிந்த பிறகு தீர்த்த பிரசாதம் கொடுப்பார்கள். அப்போது முதல் தீர்த்தம் இரண்டாம் தீர்த்தம்.. கடைசியில் பெண்களுக்கு என்ற வரிசையில் இருக்கும். விசேஷ காலங்களில் கோயிலில் கூட்டம் அதிகம் என்றால் அர்ச்சகர் சிலருக்கு கொடுத்துவிட்டு ‘சட்’ என்று முடிந்துவிட்டது என்று உள்ளே சென்றுவிடுவார். இதனால் பலருக்கு ஏமாற்றமாகவே இருக்கும். ஆனால் தீர்த்தவாரி போது ’கூடியிருந்து குளிர்ந்தேலோர்’ என்பது போல பெருமாளின் தீர்த்த பிரசாதம் எல்லோருக்கும் கிடைக்கும். பெருமாளின் அவதார காலத்தில் ஸ்ரீராமாவதாரத்தில், சக்கரவர்த்தி திருமகனை சிலர் தான் பார்த்து அனுபவித்தார்கள். உதாரணம் ஸ்ரீஹனுமான், விபீஷணாழ்வார், ஏன் சூர்ப்பணகை கூடப் அதில் சேர்த்துக்கொள்ளலாம் ! ஆனால் நமக்கு அந்த கொடுப்பினை இல்லை. ஆனால் அர்ச்சாவதாரத்தில் இந்தப் பிரச்சனையே இல்லை தெருக்கோடியில் இருக்கும் பாலாஜியையோ, அல்லது மலைக்கோட்டை எக்

 கண்ணன் கதைகள் - 6 புரி கோயில் மீது உற்று நோக்கினால் கோயில் விமானத்தில் சக்கரத்தாழ்வாரும் அதன் மீது சில கொடிகளும் இருப்பதைப் பார்க்கலாம். இந்தக் கோயிலையும், ஊரையும் விமானத்தின் மீதிருந்து ரக்‌ஷிக்கிறான். கோயிலுக்குச் செல்ல முடியவில்லை என்றால் கோயில் விமானத்தின் மீது இருக்கும் சக்கரத்தாழ்வாரைத் தரிசித்தால் போது என்பார்கள். தினமும் மாலை சுமார் நான்கு மணிக்கு இந்த வைபவம் நடைபெறும். குரங்குகளே பார்த்துக் கைதட்டும் அளவுக்கு இவர்கள் கோபுரத்தின் மீது நம்மைப் பார்த்துக்கொண்டு ஏறுவார்கள். ’மிஷன் இம்பாசிபிள்’ படம் எல்லாம் பிச்சை வாங்க வேண்டும். கீழே இறங்கி வரும் போது நேற்றைய கொடியை எல்லாம் எடுத்துக்கொண்டு வருவார்கள். பல கொடிகள் விதவித அளவில் இருக்கும். நான் சின்னதாக ஒன்றை வாங்கினேன். விலை 100/= “இதை வைத்துக்கொண்டு என்ன செய்வீங்க? வாட் இஸ் தி யூஸ் ?” என்றார் பக்கத்தில் இருந்தவர் ”அமெரிக்கா, பாரிஸ் போகும் அங்கே மொமொண்டோ என்று ஒன்றை வாங்கிக்கொண்டு வந்து எல்லோரிடமும் அந்தப் பொம்மையைப் பெருமையாக காண்பிக்கிறோம். இது துணி ஆனால் இதன் பின் கதை இருக்கிறது, ஜகந்நாத பெருமாள் கோயில் மீது ஒரு நாள் அதற்குச் சம

 கண்ணன் கதைகள் - 5 துவாரகை முழுவதும் எல்லோரும் சந்தோஷமாக இருக்கிறார்கள். காரணம் எல்லோர் இடத்திலும் இருக்கும் கிருஷ்ணப் பக்தி. தொலைப்பேசி வந்தால் ஹலோ என்று சொல்லாமல் "ஜெய் துவாரகாதீஷ்" என்கிறார்கள். கோயிலில் இருக்கும் காவல்துறையினர் எல்லோரும் பக்தியுடன் தங்கள் கடமையைச் செய்கிறார்கள். எங்களுடன் வந்த ஒருவர் வேட்டியை மடித்துக் கட்டியிருந்தார் அதை ஒரு காவல்துறை அதிகாரி சுட்டிக்காட்டினார். கண்ணனுக்கு மரியாதை! எல்லோருக்கும் ஒரே க்யூ தான். ஆதிஷேசன் மாதிரி வளைந்து நெளிந்து போகிறது. . 250, 100, 50 என்ற சிறப்புப் பக்தி இங்கே இல்லை. சாதாரண க்யூ, அசாதாரணமான பக்தி. எங்களுடன் ஒரு காவல்துறை உயர் அதிகாரி கூட வரிசையில் தான் வந்தார் ! ஏந்த சீட்டும் இல்லாமல் நேற்று 3000 பேருக்கு மேல் குறையில்லாமல் எல்லோருக்கும் சேவை சாதித்தார் துவரகாதீஷ். ஒரு முறை இல்லை பல முறை! என்ன காரணம் என்று யோசித்தால் ஆட்சி செய்பவர்களுக்குத் தெய்வப் பக்தி இருக்கிறது. ஒரு கண்ணில் வெண்ணெய்யும் ஒரு கண்ணில் சுண்ணாம்பு கொள்கை கட்சி அங்கே இல்லை. கிருஷ்ணர் சாரி கண்ணன் காலை 5 மணிக்குச் சின்ன துண்டுடன் டிரஸ் போட ஆரம்பித்தார் 8 மணி

 கண்ணன் கதைகள் - 4 யமுனையில் குளிக்க படகில் சென்ற போது பள்ளி சீருடையில் இந்தச் சிறுமி என் கவனத்தை ஈர்த்தாள். பத்து ரூபாய்க்கு மீன்களுக்குச் சின்ன சின்ன உருண்டை வங்கிக்கோ என்றாள். "தஸ் ரூப்பா" "வேண்டாம்" வாங்கிக்கோ என்றாள். அவளின் சிரிப்பில் மயங்கி பத்து ரூபாய் கொடுத்தவுடன் வாய் எல்லாம் பல் - பேச்சுக் கொடுத்தேன் "என்ன கிளாஸ்?" "ஃபர்ஸ்ட்" "ஸ்கூல் யூனிஃபார்ம்" "சுட்டி, சண்டே" படகில் இறங்கும் போது ”உன் பேர் என்ன?” என்றேன் "ராஜகுமாரி" - சுஜாதா தேசிகன் ஸ்ரீஜெயந்தி

 கண்ணன் கதைகள் - 3 ஆயர்பாடி மதுராவிற்கு யாத்திரையாக சென்றிருந்தேன். கண்ணன் பிறந்த இடமான மதுராவுக்கு ஒரு காலை சென்றேன். கண்ணன் பிறந்த அந்த சிறைச்சாலையில் "மாயனை மன்னு வடமதுரை மைந்தனை " மற்றும் பல்லாண்டு இரண்டையும் போலீஸ் வந்து விரட்டும் வரை பல முறை சேவித்துக்கொண்டு இருந்தேன். பிறகு ஆயர்பாடிக்கு சென்றேன். ஆயர்பாடியில் நந்தகோபருக்கு நிறையப் பசுக்கள் இருந்தன. கண்ணன் இங்கே தான் மேய்த்தார், விளையாடினார் எல்லாம் செய்தார்.சுருக்கமாக கிருஷ்ணர் காலடி பட்ட இடம். எங்கும் ஆட்டோ, ரிக்‌ஷாவிற்கு ‘ராதே ராதே’ தான் ஹார்ன். கடைகளிலும் வணக்கத்துக்குப் பதில் ‘ராதே கிருஷ்ணா’ தான். ஊர் தலைவரான நந்தகோபர் மரத்தடியில் உட்கார்ந்து பஞ்சாயத்துச் சொல்லும் இடத்துக்குப் பக்கம் குழந்தைகளைப் பார்க்க கார்டூன் குழந்தைகள் மாதிரியே இருக்கிறார்கள். கண்களில் அவ்வளவு innocence. உற்றுப் பார்த்தால் அன்று கண்ணனுடன் விளையாடிய குழந்தைகள் போலவே இருந்தார்கள். சந்தேகம் இருந்தால் நான் எடுத்த படங்களை பார்க்கவும் - சுஜாதா தேசிகன் ஸ்ரீஜெயந்தி

கண்ணன் கதைகள் - 2 ஈட்டில் "மிளகாழ்வான் வார்த்தை" என்று வருகின்றது. அரசன் ஊர்மக்களுக்கு நிலங்களை தானம் செய்வதாக மிளகாழ்வான் கேள்விப் படுகின்றார். அவரும் தானம் பெறச் செல்லுகின்றார். அவரைப் பார்த்த அரசன் “உமக்கு தானம் கொடுப்பதில்லை' என்று அரசன் சொல்ல, அது கேட்ட மிளகாழ்வான், "பிரபுவே, எனக்கு மாத்திரம் கொடுக்க முடியாது என்று சொல்லக் காரணம் என்ன? வேதமோ சாத்திரமோ எதில் தேர்வு வைத்தாலும் நான் தேர்வு கொடுக்கத் தயாராக இருக்கின்றேன்” என்கிறார். இதற்கு அரசன் ”உமக்கு அந்த யோக்கியதைகள் இல்லை என்று நான் சொல்ல வில்லையே!” உடனே மிளகாழ்வான் “அப்படி என்றால் ஏன் தானம் கொடுக்க மறுக்கிறீர்?” என்று கேட்க, அரசன் "நீர் ஸ்ரீவைஷ்ணவராகையாலே உமக்குக் கொடுக்க நான் விரும்பவில்லை "என்று மறுமொழி தருகின்றான். உடனே மிளகாழ்வான் பரமானந்தம் அடைந்து கூத்தாடுகின்றார். மேல்கோட்டையில் மிளகாழ்வான் இருக்கும் தூணைக் கண்டுபிடித்துச் சேவித்தபொழுது....பெயருக்கு ஏற்றமாதிரி மிளகு அளவில் தான் இருக்கிறார் ! ஸ்ரீரங்கம் வேணுகோபாலன் சன்னதியில் இதே போல மிளகாழ்வான் அளவுக்குக் கண்ணன் சிற்பம் ஒன்று இருக்கிறது. பார்க

கண்ணன் வசிக்கும் இடங்களில் எனக்குக் கிடைத்த சில கதைகள் இவை. கண்ணன் கதைகள் - 1   தொட்டமளூர் ஒரு நாள் திடீர் என்று தொட்டமளூர் கிளம்பினேன். மூலவர் ”அப்ரமேயர்” (‘எல்லையில்லாதவன்’ என்று பொருள்.) தாயார் அரவிந்தவல்லி. இங்கே இருக்கும் நவநீதகிருஷ்ணன் - குழந்தைக் கண்ணன், சுருட்டைத் தலை மயிர், கழுத்தில் முத்துமாலை; அதில் புலிநகம், மாங்காய் கம்மல், வங்கி, வளையல், மோதிரம், இடுப்பில் அரைஞாண் கயிறு, கால்களில் கொலுசு என ஏராளமான நகைகள், டிரஸ் மட்டும் தான் இல்லை. கையில் வெண்ணெய் உருண்டையுடன் தவழ்ந்து வருகிறான். கூப்பிட்டால் வீட்டுக்கே வந்துவிடுவான் என்று தோன்றுகிறது. எங்கள் காரை ஒரு சின்னப் பையன் சுற்றிச் சுற்றி வந்துகொண்டிருந்தான். பார்ப்பதற்கு மனநலம் சரியில்லாதவன் போல் இருந்தான். சதா வாயில் எச்சில் ஒழுக, மிட்டாயைக் கடித்துக்கொண்டு, கையில் பிசுக்காக எங்களையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். பக்கத்தில் இருக்கும் கடையில் சென்று 'Good Day' பிஸ்கெட் பாக்கெட் ஒன்று வாங்கி அவனிடம் தந்தேன், ஆனால் அதை மறுத்துவிட்டு அங்கே தொங்கிக்கொண்டிருந்த இரண்டு ரூபாய் பந்துதான் தனக்கு வேண்டும் என்று சொன்னான். வாங்கித் தந்

 வைகுண்ட வாசல் வரை சென்று வந்தவர்! ஸ்ரீரங்கத்தில் உருவான ஸ்ரீமத் ஆண்டவன் ஆசிரமம் சுமார் மூன்னூறு வருடப் பாரம்பரியம் கொண்டதாகும். ஸ்ரீவேதாந்த தேசிகரின் கொள்கைகளைப் பின்பற்றும் வடகலை ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களுக்கான முக்கியமான ஆச்சாரியப் பீடங்களில் இதுவும் ஒன்று. ஆன்மிகப் பணியுடன் நில்லாமல் ஸ்ரீரங்கம் அருகிலுள்ள திருவானைக்காவில் ஊரகப்பகுதி மாணவ - மாணவியர் பயன்பெறும் வகையில் மிகவும் குறைந்த கட்டணத்தில் தன்னாட்சிக் கலைக்கல்லூரியையும் நடத்தி வருகின்றது . மேலும் கோசலை, அன்னதானம், மருத்துவம் உள்ளிட்ட பல்வேறு தொண்டுகளை இம்மடம் சிறப்புடன் ஆற்றிவருகின்றது. ஸ்ரீமத் ஆண்டவன் ஆசிரமத்தின் பன்னிரண்டாவது பீடாதிபதியாக தற்பொழுது அருளாட்சி செய்து வருபவர் ஸ்ரீவராஹமஹாதேசிகன் ஸ்வாமிகள் ஆவார். இப்பீடத்தின் எட்டாவது தலைவராகப் பொறுப்பேற்றுக்கொண்டவர் தஞ்சை மாவட்டம் தென்பரை என்ற அக்ராஹாரத்தில் 1886 ஆம் வருடம் அவதரித்த ஸ்ரீஉப.வே . வேங்கடராகவாச்சாரியர் ஸ்வாமிகளாவர். குறைவில்லாத கல்வி ஞானம் பெற்றதுடன், பல்வேறு சமஸ்தானங்களிடமிருந்து விருதுகளும் சன்மானங்களும் கிடைத்த பொழுதிலும் தினந்தோறும் உஞ்சவிருத்தி செய்து எளி

 ஸ்ரீ கிருஷ்ண பிரேமி அண்ணா பத்து வயது இருக்கலாம். சென்னை ஐஸ் அவுஸ் அருகில் இருந்த கல்யாண மண்டபத்தில் ஸ்ரீகிருஷ்ண பிரேமி அவர்களுடைய உபன்யாசத்துக்கு என் அப்பா அழைத்துச் சென்றார். நல்ல கூட்டம். கதவு பக்கம் உட்கார்ந்து வேடிக்கை பார்த்தேன். சுவாரசியமாக எதுவும் இல்லாமல் ஸ்ரீ பக்த மீரா கதையைக் கேட்க ஆரம்பித்தேன். என்னையும் அறியாமல் கண்ணில் இரண்டு சொட்டு கண்ணீர் வந்தது. ஒரு விதையை மண்ணில் விதைத்தால் முளைக்காது. முளைவிடத் தண்ணீர் சூரிய ஒளி இரண்டும் தேவை. அது போலத் தான் பக்தியும். நாம் விதைகளாக இந்த உலகில் புதைந்து கிடக்கிறோம். ஸ்ரீ கிருஷ்ண பிரேமி போன்ற தண்ணீரும், சூரியன் போன்ற பெருமாள் கருணையும் சேர்ந்தால் தான் பக்தி முளைவிடும். கிருஷ்ணப் பக்தி உண்டாவதற்குக் கோடி ஜன்மம் புண்ணியம் செய்திருக்க வேண்டும் என்பார்கள். பக்தி என்பதற்கு definition கோகுலத்துக் கோபிகைகள். இதைப் படிக்கும் போது இன்னும் ஒரு கோடி ஜன்மம் எடுத்து புண்ணியம் செய்ய வேண்டுமே என்று தோன்றும். சுலபமான வழி எதுவும் கிடையாதா ? இருக்கிறது. அது ஸ்ரீ கிருஷ்ண பிரேமி போன்றவர்களின் உபன்யாசத்தைக் கேட்பது. கிருஷ்ணப் பக்தியை என் போன்று பலருக்கு

ராக்கெட்ரி சமாசாரம்  2021 ஆம் ஆண்டுக்கான சிறந்த படத்துக்கான விருதை ‘ராக்கெட்ரி தி நம்பி எஃபெக்ட்’ வென்றுள்ளது. இந்தப் படத்தை குறித்து கல்கி கடைசிப் பக்கத்தில் 2022ல் எழுதியது.  நடிகர் மாதவன் நடித்து இயக்கிய ’ராக்கெட்ரி’ படத்தை நானும் என் பையனும் சென்றோம். எப்படிப் பட்ட படம் என்பதைப் பலர் விமர்சனம் செய்துவிட்டார்கள். கல்யாணச் சத்திரத்திலிருந்து தாம்பூலப் பையுடன் வெளியே வருவது மாதிரிப் படத்தின் முதல் பகுதி ‘ஒரே டெக்னிக்கல்’ விஷயம் என்று பலரும் விமர்சித்துவிட்டார்கள்.  படத்தின் முதல் பகுதியில் ராக்கெட் என்ஜின் பற்றி கிட்டத்தட்ட ஓர் ஐஐடி மாணவர் போல  நடிகர் மாதவன் பொறியாளர் வகுப்பு எடுத்துவிட்டார். இடைவெளியின் போது டெஸ்ட் வைத்து அதில் பாஸ் செய்தால் தான் அடுத்த பகுதி படம் பார்க்கலாம் என்று சொல்லிவிடுவாரோ என்று பலரும் பாப்கார்ன் கூடச் சாப்பிடாமல் இருந்தார்கள்.  எழுத்தாளர் சுஜாதா இருந்திருந்தால் நிச்சயம் இந்தப் படத்தில் தன் பங்களிப்பைக் கொடுத்து கடினமான விஷயத்தைச் சாதாரண சோளப்பொரி ரசிகரும் புரிந்துகொள்ளும் விதமாக சொல்லியிருப்பார் என்று தோன்றுகிறது.  ராக்கெட்ரி படத்தை இன்னும் பார்க்கவில்லை (அ)

சந்திரயான் - கோல் முதல் கோள் வரை.. ’ஃபஸ்ட் சிங்கிள்’ போன்ற மிகைப்படுத்தல் எதுவும் இல்லாமல் சந்திரயான் பிரபலமாகிவிட்டது. மென்மையான தரையிறக்கம் (ஃசாப்ட் லேண்டிங்) செய்யும் அந்த தருணத்தை நேற்று இந்தியா முழுவதும் கடைசி பந்து சிக்ஸர் போன்று பார்த்து பரவசப் பட்டார்கள். இதுவே ஒரு சாதனையாக சொல்லலாம். சந்திரயான்  ஏதோ ‘ராக்கெட்’ சமாசாரம் என்று பலர் நினைக்கலாம் ஆனால் அதற்கும் மேலே.   இன்னும் இரண்டே கிமீ தூரம் இருக்க சந்திரயான்-2  ‘சாஃப்ட் லேண்டிங்’ செய்ய முடியாமல் தொப் என்று கீழே விழுந்த போது பையன் நல்லா தான் படிச்சான், பரீட்சையில் மார்க் வாங்கவில்லை போன்ற மனோநிலைக்குச் சென்றோம். ஆனாலும், விண்வெளியை நாசா போன்ற பணக்கார நாடுகள் குத்தகைக்கு எடுத்துள்ளது என்பதை அந்த ஒரே இரவில் இந்தியா மாற்றியது.  சில அடிப்படையைப் புரிந்துகொண்டால் சந்திரயானை நன்கு அனுபவிக்கலாம். இந்தக் கட்டுரையின் நோக்கமும் அதுவே.    விண்வெளி என்பது பல நூற்றாண்டுகளைக் கடந்து இன்றும் பரவசமூட்டும் ஒரு சொல்லாக இருக்கிறது. புவி தனது அச்சிலே சுற்றிக்கொண்டு கதிரவனையும் சுற்றும் ஒரு கோளம் என்று ஆர்யபட்டா பொயு-499ல் கூறினார். இணை கோடுகளின் ப

 துறவியின் காலில் விழுந்த கதை கங்கைகொண்ட சோழபுரத்தில் உடையார் ஸுப்ரஹ்மண்ய பட்டர் என்பவர் சோழசக்கரவர்த்தியின் ராஜசபையில் அமைச்சராகவும், புரோகிதராகவும் பணியாற்றினார். சாஸ்திரங்களில் வல்லவராகச் சக்கரவர்த்தியின் அபிமானத்துடன் உயர் பதவியிலிருந்தார். ஒரு சமயம் ஏதோ ராஜாங்க வேலையாகத் திருவரங்கம் வந்தார். அன்று நம்பெருமாள் உற்சவம். தீர்த்தவாரி கண்டருளுவதற்காக திருப்புன்னை மரத்துக்குக் கீழ் நம்பெருமாள் எழுந்தருளியிருந்தார். சுற்றும் அடியவர்களின் கோஷ்க்கு நடுநாயகமாக ஸ்வாமி எம்பெருமானார் திரிதண்டத்துடன் நின்றுகொண்டிருந்தார். அங்கே ஸுப்ரஹ்மண்ய பட்டர் இந்த காட்சியைக் கண்டார். கோயிலுக்கு வந்துகொண்டு இருந்த பக்தர்கள் கூட்டம் நேராக துறவியான எம்பெருமானார் திருவடிகளைத் தண்டனிட்டுக்கொண்டு இருந்தார்கள்(சேவித்துக்கொண்டு இருந்தார்கள்). அப்படித் தண்டனிட்டவர்களை எம்பெருமானார் ஒன்றும் சொல்லவில்லை. (கோயிலில் ஜீயரைத் தண்டனிட்டால் உடனே அவர்கள் இங்கே அப்படிச் சேவிக்கக் கூடாது என்று தடுத்துவிடுவார்கள். அதை இன்றும் நாம் பார்க்கலாம்). அவர்கள் தண்டனிடுகிறார்கள் ஆனால் சன்னியாசியான ஸ்ரீ ராமானுஜர் அதைத் தடுக்காமல் அங

 வீரப்பன்: பொய்களுக்கு இடையில் சில உண்மைகள் ஏழு வருடங்கள் முன் கார் ஓட்டிக்கொண்டு பெங்களூரிலிருந்து வயநாடு வழியாகக் கேரளாவுக்குச் சென்றேன். போகும் வழியில் பந்திப்பூர் காட்டைக் கடந்து வரும் வழியில் சாலை குறுக்கே ஒரு பெரிய யானை கடக்க கொஞ்சம் நேரம் காத்திருந்தேன். சத்தியமங்கலம் வந்தபோது செக் போஸ்ட்டில் காரை நிறுத்தினார்கள். எங்கே போகிறேன் போன்ற விசாரிப்புகளுக்குப் பின் பயணத்தைத் தொடர்ந்தேன். என் பக்கத்திலிருந்தவர் “சார் இங்கேதான் ஒரு காலத்தில் வீரப்பன் நடமாடிக்கொண்டு இருந்தான்” என்றார். அந்த அடர்ந்த காட்டை மீண்டும் பார்த்தபோது அதன் நிசப்தம் ஒரு வித பீதியைக் கிளப்பியது. யானை கடந்து போன பந்திப்பூரில்தான் 1994ம் வருடம் க்ருபாகர் சேனனி (Krupakar Senani) என்று இரண்டு பிரபல வனவிலங்குப் புகைப்படக்காரர்களை ‘பெரிய அதிகாரிகள்’ என்று நினைத்து வீரப்பன் கடத்தினான். பதினான்கு நாட்களுக்குப் பிறகு விடுவித்தான். (இருவரும் Birds, Beasts and Bandits - வீரப்பன் பிடியில் பதினான்கு நாட்கள் என்று புத்தகம் எழுதியிருக்கிறார்கள்.) பந்திப்பூர் யானையும், நாங்களும் அன்று பயம் இல்லாமல் காட்டைக் கடந்து சென்றதற்கு வீர