மணக்கால் நம்பி - தேடி வரும் ஆசாரியன் ! சிறுவயதில் ஒரு நாள் கொள்ளிடக்கரை கல்லணை வழியாக கோயிலடி என்று அழைக்கப்படும் அப்பகுடத்தானை சேவிக்கச் சென்றேன். சந்நிதி பூட்டியிருந்தது. விசாரித்ததில் அர்ச்சகர் வீட்டைக் காண்பித்தார்கள். அர்ச்சகரிடம் பெருமாளைச் சேவிக்க வேண்டும் என்று விண்ணப்பித்தேன். அவரும் அதற்குச் செவிசாய்த்து சந்நிதியின் கதவைத் திறந்தார். ஆனால் அகத்தில் எதையோ மறந்துவிட்டார். இதோ வந்துவிடுகிறேன் என்று சென்றார். கியூரியாசிட்டியினால் ஒரு  காரியம் செய்தேன் ( கவனிக்கவும் - விவரம் தெரியாத சின்ன பையனாக இருந்த போது ) கருவரை உள்ளே சென்று பெருமாள் பக்கம் இருக்கும் அப்பகுடத்தையும் பெருமாளையும் தொட்டுச் சேவித்துவிட்டு வெளியே வந்தேன். சிறிது நேரத்துக்குப் பிறகு வந்த அர்ச்சகர் “நம்மாழ்வார் இங்கிருந்து தான் தன் கடைசிப் பாசுரத்தைப் பாடி மோட்சமடைந்தார்” என்றார்.  சில வருடங்கள் முன்  மணல் லாரிகள் ‘சைடு’ கொடுக்காமல் ஓரம்கட்டிய போது மணக்கால் என்ற ஊர் பலகை வர “இங்கே தான் ஆளவந்தாருக்கு ஆசாரியரான மணக்கால் நம்பிகள் பிறந்த இடம்” என்று பெயர்ப் பலகையை கை கூப்பிச் சேவித்துவிட்டு ஒரு கிமீ தூரம் செண்டிருப்பேன்

. ஸ்ரீ ஸ்ரீமதே ராமானுஜாய நம: சென்ற வருடம் ‘பதம் பிரித்த பிரபந்தம்’ புத்தகம் குறித்து எழுதியதும் அதைத் தொடர்ந்து நடந்த நிகழ்வுகளும் உங்களுக்கு நினைவு இருக்கலாம். பலர் அந்தப் புத்தகம் வேண்டும் என்று  நேற்று மத்தியானம் வரை ‘புத்தகம் எப்போது வரும்’ என்று கேட்டுக்கொண்டு இருக்கிறார்கள்.  கடந்த சில மாதங்களாகப் புத்தகத்தைச் செம்மைப்படுத்தும் முயற்சியில் ஈட்டுப்பட்டு 90% வேலைகள் நேற்றுடன் முடிந்தது. மொத்தமாக ’பிரிண்டவுட்’ எடுத்து இன்று காலை அதைப் பார்க்கும் போது மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது. புத்தகம் பற்றிய விபரம் மற்றும் அடிக்கடி கேட்கப்படும் கேள்விகளை கீழே தந்துள்ளேன்.  என்னிடம் ஏற்கனவே பிரபந்தம் புத்தகம் இருக்கிறதே ? இது பதம் பிரித்த பிரபந்தம்.  பதம் பிரித்த பிரபந்தமா ? அதில் என்ன உபயோகம் ?  சுமாராகத் தமிழ் படிக்கத் தெரிந்தால் பயப்படாமல் படிக்கலாம். பொருள் எளிதில் விளங்க ஆரம்பிக்கும். உதாரணமாக பெரியாழ்வார் திருமொழி பாசுரம் ஒன்றைப் பதம் பிரித்து/பிரிக்காமல் கொடுத்திருக்கிறேன். வித்தியாசத்தை நீங்களே பாருங்கள்.  ஒரு படத்தில் 460 - 8 என்று இருக்கிறது இன்னொன்றில் 460/5.3.8 என்று இருக்கிறதே ?   460 என்

 ஸ்ரீ உறங்காவில்லியின் உள்ளம்  ‘பேலன்ஸ் ஷீட்’(balance sheet) போன்ற’ கணக்கு வழக்குகளைப் பார்க்கும்போது அடிக்குறிப்பில்(footnotes) பல ரகசியங்கள் அடங்கியிருக்கும். அதுபோலச் சமீபத்தில் புத்தகம் ஒன்றைப் படித்தபோது அதில் ஒரு அடிக்குறிப்பில்  ”குருபரம்பரை புத்தகங்களில் இவர்களைப் பற்றி தகவல் இருப்பதில்லை. ’இவர்கள்’ என்பது  ‘மாறநேரி நம்பி, உறங்காவில்லி தாஸர் போன்ற ’சாத்தாத’ ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள்.  இந்த அடிக்குறிப்பு ஒருவரின் கண்ணோட்டம். உண்மையாக இருக்கலாம் அல்லது அவர் பார்த்த புத்தகங்களில் அப்படி இருந்திருக்கலாம். இந்த கட்டுரை இதைப் பற்றியதில்லை. ஸ்ரீ உறங்காவில்லி தாஸரைப் பற்றி கொஞ்சம் தெரிந்துகொள்ள முயற்சி செய்யலாம்.  ஒரு முறை ஸ்ரீ முதலியாண்டான் ஸ்ரீ ராமானுஜரின் திருவடிகளில் தண்டம் சமர்ப்பித்து ஒரு கேள்வியைக் கேட்டார் “அடியேனுக்கு வெகுநாட்களாக  ஒரு சந்தேகம்”   உடையவர் ”என்ன ?” என்று கேட்க முதலியாண்டான் கேட்கக் கேள்வி இது   “பூணூல் தரித்து வேதம் சொல்லும் நம்மில் சிலர் ஆசாரியனாகக் கூட இருக்கிறோம்  பிள்ளை உறங்காவில்லி தாஸர் போன்ற ‘சாத்தாத’ ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களுக்கும் நமக்கும் என்ன வித்தியாசம்?” என்றார்  (

குலசேகர ஆழ்வாருக்கு ஸ்ரீராமரிடம் உள்ள பக்தி எல்லோருக்கும் தெரிந்தது. குலசேகர ஆழ்வாருக்குப் பெருமாளின் கல்யாண குணங்களில் மிகுந்த ஈடுபாடு குறிப்பாக ஸ்ரீராமர் மீது. இராமாயண கதை கேட்பதில் அவருக்கு மிகுந்த ஆர்வம்.  கதை கேட்கும் போது அளவுக்கு அதிகமான ஈடுபாடு காரணமாக  அன்று தான் ராமாயண நிகழ்ச்சிகள் நடப்பதாகப் பாவித்து தாம் யார் என்பதையும் மறந்து, ராமர் போர் செய்யக் கஷ்டப்படுகிறார் என்று ராமருக்கு உதவ தன் படையுடன் புறப்பட்டார். அதனால் அவர் குலசேகர பெருமாள் என்று அழைக்கப்பட்டார்.  ஆனால் அவருக்கு அரங்கன் மீது அளவுகடந்த மோகம். அவருக்குச் சயனித்த பெருமாள் தான் வேண்டும் என்றால் மலை ( கேரளா ) நாட்டு திவ்ய தேசத்திலேயே திருவாட்டாற்று, அனந்தபத்மநாப பெருமாள் என்று இரண்டு பெருமாள் இருக்க அவர் திருவரங்கம் வர துடித்தற்கு காரணம் திருவாய் மொழி படித்தது தான்.  குலசேகர ஆழ்வார் எங்கே திருவாய் மொழி பற்றி அவர் பாசுரங்களில் சொல்லியுள்ளார் ?  அந் தமிழின் இன்பப்பாவினை அவ் வடமொழியைப் பற்று-அற்றார்கள் பயில் அரங்கத்து அரவணையில் பள்ளி கொள்ளும் கோவினை, நா உற வழுத்தி என்தன் கைகள். கொய்ம்மலர் தூய் என்று கொலோ கூப்பும்

ஸ்ரீரங்கத்தில் ஒரு நாள் எம்பெருமானார் சீடர்களுடன் இருந்த சமயம் அவருக்கு தன் அபினான ஆசாரியரான திருக்கச்சி நம்பிகளின் நினைவு வருகிறது.  “காஞ்சிபுரத்துக்கு சென்று திருக்கச்சி நம்பிகள் எப்படி இருக்கிறார் என்று விசாரித்துக் கொண்டு வருவார் யாரேனும் உண்டோ ?” என்று கேட்கிறார்.  ஸ்ரீராமானுஜரை விட்டு பிரிய மனம் இல்லாமல், ஒருவரும் “நான் போகிறேன்” என்று கூறவில்லை.  மறுநாள் விடியற்காலை பெரியநம்பிகள் எம்பெருமானார் மடத்துக்கு சென்று வழக்கமாக பேசுவது போல  “நான் பெருமாள் கோயிலுக்குச் சென்று(காஞ்சிபுரம்)  பெருமாளை சேவித்துவிட்டு வரலாம் என்றிருக்கிறேன்” என்றார்.  “அடியேனுடைய அசாரியர் நீங்கள் ! என்னிடம் நீங்கள் அனுமதி கேட்க தேவை இல்லை, உங்களுக்கு அடியேன் தடை செய்ய முடியுமோ ? தாராளமாக சென்று வாருங்கள்” என்றார் உடையவர் வழி அனுப்பிவைக்கிறார்.  காஞ்சிபுரத்துக்கு சென்ற பெரியநம்பிகள், திருக்கச்சிநம்பிகளின் நலத்தை விசாரித்துக்கொண்டு புறப்பட்ட போது திருக்கச்சி நம்பிகள்  “இன்னும் சில நாள்களில் இங்கு உத்ஸவம் இருந்து சேவித்துவிட்டு போகலாமே ?” என்றார்  அதற்கு பெரிய நம்பி “நான் வந்த காரியம் முடிந்துவிட்டது. இனியும் உத

நம் கூரத்தாழ்வான் ஸ்ரீராமானுஜரைக் காக்க ஆழ்வான் உடையவர் மாதிரி காவி உடை தரிக்கக் கோபம் கொண்ட சோழ அரசனால் ஆழ்வான், பெரிய நம்பிகளின் கண்கள் பறிபோனது.   ஆழ்வான், பெரிய நம்பிகளை வழி நடத்திக்கொண்டு பெரிய நம்பிகளின் குமாரத்தி அத்துழாய் ஸ்ரீரங்கம் நோக்கி நடந்தார்கள். பெரிய நம்பிகள் மிகவும் சோர்ந்து உயிரை கையில் பிடித்துக்கொண்டு இருந்தார்.  அப்போது அத்துழாய் “கோயில்(திருவரங்கம்) இன்னும் சிறிது நேரத்தில் வந்துவிடும். அதுவரை அதுவரை பொறுத்துக்கொள்ளுங்கள்” என்றாள்.  பெரிய நம்பிகள் உடனே அந்த இடத்திலேயே ஆழ்வானின் மடியில் பரமபதித்தார்.  அவர் பரமபதிக்கும் முன் கூறிய வார்த்தை “ஒரு ஸ்ரீவைஷ்ணவன் மடியைக் காட்டிலும் கோயில் சிறந்தது கிடையாது, அடியேனுக்கு நம் ஆழ்வானின் மடியே சித்தித்துள்ளது!” என்று தன் ஆசாரியனான ஆளவந்தார் திருவடிகளைத் தியானித்து திருநாட்டுக்கு எழுந்தருளினார்.  ’நம்’ என்ற அடைமொழி சில ஆழ்வார், ஆசாரியர்களுக்கும், பெருமாளுக்கும் உண்டு. உபதேச ரத்தினமாலையில் மாமுனிகள்  நம்பெருமாள் நம்மாழ்வார் நஞ்சீயர் நம்பிள்ளை என்பர் அவரவர் தம் ஏற்றத்தால் அன்புடையோர் சாற்று திருநாமங்கள் தான் என்று நன்னெஞ்சே! ஏத்த

திருவரங்கப் பெருமாள் அரையர் ஸ்ரீராமானுஜர் அவதரித்த அதே வருடம் ( 1017 ) வைகாசிக் கேட்டையில் ஆளவந்தாரின் புத்திரனாகத் திருவரங்கப் பெருமாள் அரையர் அவதரித்தார். ஆளவந்தார் இவரைத் தன் ஆசாரியன் மணக்கால் நம்பியை ஆச்ரயிக்கச் செய்தார். ஆளவந்தார் திருநாட்டுக்கு எழுந்தருளும் சமயம் அவருடைய சீடர்கள் ஆளவந்தார் திருவடிகளை வணங்கி “எங்களுக்கு ஒரு நல்வார்த்தை அருள வேண்டும்” என்று வேண்டிக்கொண்டார்கள். இதற்கு ஆளவந்தார் “பெரிய பெருமாள் கீழே எப்போதும் சேவித்து நிற்கும் திருப்பாணாழ்வாரே நம் ஸ்ரீ வைஷ்ணவத்தின் ரகசியம். பெரிய பெருமாளே உபாயமும், உபேயமும் என்று நமக்கு உணர்த்தியவர். பெரிய பெருமாள், திருப்பாணாழ்வாரிடம் மிகுந்த பக்தியுடைய திருவரங்கப் பெருமாள் அரையரை அண்டி இருங்கள்” என்று உபதேசித்தார். நம் ராமானுஜரைத் திருவரங்கம் அழைத்து வந்ததில் பெரும் பங்கு அரையரையே சாரும். ஆளவந்தார் பரமபதம் அடைந்த பின் எம்பெருமானார் சன்னியாசம் பெற்றார். காஞ்சி தேப்பெருமாளுக்குக் கைங்கரியம் செய்து வந்தார். ராமானுஜரைத் திருவரங்கம் அழைத்துவர வேண்டும் என்று அடியார்கள் பெரிய பெருமாளிடம் வேண்டினார்கள். அரங்கன் மேற்பார்வையில் திருவரங்கத்த

திருமழிசையாழ்வார் என் அம்மா திருமழிசையாழ்வாரைத் தான் கடைசியாகச் சேவித்தார்.  அடையார் கேன்சர் இன்ஸ்டிடியூட்டை விட்டு வெளியே வந்த போது “உங்க அம்மாவிற்கு மருந்து இல்லை, சந்தோஷமாக வைத்துக்கொள்ளுங்கள்” என்று டாக்டர் சொன்னது  ”அம்மா... உயிருடன் இன்னும் எவ்வளவு நாள் ?” என்ற கேள்வி என் மனதில் ஓடத் தொடங்கியது.  அம்மா என்ன ஆசைப்பட்டார் என்று மனம் யோசிக்கத் தொடங்கியது...  “திருமழிசை இங்கேயே இருக்கு ஆனா போனதில்லை” என்று அம்மா என்றோ சொன்னது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. மறுநாள் காலை அம்மாவை அழைத்துக்கொண்டு திருமழிசைக்குச் சென்றேன்.  ”மாமாயன் மாதவன் வைகுந்தன் என்று என்று நாமம் பலவற்றையும்” மாலையாகத் தொடுத்தால் போதும் என்கிறாள் ஆண்டாள்.  மாமாயன் என்றால் மாயனுக்கு எல்லாம் மாயன் என்று சொல்லலாம்.  மாயனை define செய்ய திருமழிசை ஆழ்வார் பாடல் ஒன்று போது.  ஆனைகாத்து ஓர் ஆனை கொன்று, அது அன்றி, ஆயர் பிள்ளையாய் ஆனை மேய்த்து; ஆ-நெய் உண்டி; அன்று குன்றம் ஒன்றினால் ஆனை காத்து மை-அரிக்கண் மாதரார் திறத்து முன் ஆனை அன்று சென்று அடர்த்த மாயம் என்ன மாயமே? கஜேந்திரனைக் காத்த நீ குவலயாபீடம் என்ற இன்னொரு யானையைக் கொன்றாய். பசுக்

 30. பாவை குறள் - சேயிழையார்  வங்கக் கடல் கடைந்த மாதவனைக் கேசவனைத் திங்கள் திருமுகத்துச் சேயிழையார்  சென்று இறைஞ்சி அங்கப் பறை கொண்ட-ஆற்றை  அணி புதுவைப் பைங்கமலத் தண் தெரியல் பட்டர்பிரான் கோதை சொன்ன சங்கத் தமிழ்மாலை முப்பதும் தப்பாமே இங்கு இப் இப்பரிசுரைப்பார் ஈர் இரண்டு மால் வரைத் தோள் செங்கண்-திருமுகத்துச் செல்வத் திருமாலால் எங்கும் திருவருள் பெற்று இன்புறுவர் எம்பாவாய். திருப்பாற்கடலைக் கடைந்த மாதவனான கேசவனை சந்திரன் போல் முகமுடைய பெண்கள் சென்று யாசித்து விரும்பியதைப் பெற்ற வரலாற்றை(பாவை நோன்பு), அழகிய ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரில் தோன்றிய தாமரை மாலை அணிந்த பெரியாழ்வாரின் மகள் ஆண்டாளால் அருளிச் செய்த திருப்பாவை முப்பது பாடல்களையும் தவறாமல் பாடுபவர்கள் நான்கு தோள்களையும், செங்கண்களையும் பெற்ற திருமால் திருவருள் பெற்று எப்பொழுதும் பேரின்பத்துடன் வாழ்வார்கள். நம்பெருமாள் நெஞ்சில் சந்தனம் இருப்பதைப் பார்த்திருப்பீர்கள். பார்க்கவில்லை என்றால் இந்தப் படத்தை ஒரு முறை பார்த்துவிடுங்கள்.  இந்தச் சந்தனத்தைப் பார்க்கும் போது ரைதாஸ் என்ற பக்தர் பெருமாளைக் குறித்துப் பாடியது நினைவுக்கு வரும்.  பெருமாளே ந

29. பாவை குறள் - குற்றேவல் சிற்றஞ்சிறு காலே வந்து உன்னை சேவித்து,  உன் பொற்றாமரை அடியே போற்றும் பொருள் கேளாய்; பெற்றம்  மேய்த்து உண்ணும் குலத்தில் பிறந்து  நீ குற்றேவல் எங்களைக் கொள்ளாமல் போகாது; இற்றைப் பறை கொள்வான் அன்று காண் கோவிந்தா; எற்றைக்கும் ஏழ் ஏழ் பிறவிக்கும்  உன் தன்னோடு உற்றோமே ஆவோம்; உனக்கே நாம் ஆட்செய்வோம்; மற்றை நம் காமங்கள் மாற்று  ஏலோர் எம்பாவாய். மிக அதிகாலையில் வந்து உன்னை சேவித்து தாமரை போன்ற உன் திருவடிகளைப் துதிக்கும் காரணத்தைக் கேட்டுக் கொள்! பசுக்களை மேய்த்து, ஜீவனம் செய்யும் ஆயர்குலத்தில் பிறந்த நீ எங்களிடமிருந்து சிறு கைங்கரியமாவது பெற்றுக் கொள்ளாமல் செல்வது கூடாது. நாங்கள் விரும்பியவற்றைப் பெற்றவுடன், உன்னை விட்டு அகல நாங்கள் இங்கு வரவில்லை. ஏழேழு ஜன்மத்துக்கும் உன்னுடன் சேர்ந்தவர்களாகவே இருப்போம். உனக்கே நாங்கள் பணி செய்து கிடப்போம்; மற்ற எங்கள் ஆசைகளை அகற்றி அருளவேண்டும். திருவள்ளுவர் மைலாப்பூர் காரர் என்று பல காலமாகப் படித்துக்கொண்டு இருக்கிறோம். வள்ளுவ நாடு என்று மலை நாட்டில் ஒரு பகுதி இருப்பதால் வள்ளுவர் அந்த நாட்டுக்காரர் என்பர் சிலர். இந்த ஆராய்ச்சியில

28. பாவை குறள் - சிறுபேர்  கறவைகள் பின் சென்று கானம் சேர்ந்து உண்போம், அறிவு ஒன்றும் இல்லாத ஆய்க்குலத்து  உந்தன்னைப் பிறவி பெறுந்தனைப் புண்ணியம் யாம் உடையோம்; குறை ஒன்றும் இல்லாத கோவிந்தா  உன் தன்னோடு உறவேல் நமக்கு இங்கு ஒழிக்க ஒழியாது; அறியாத பிள்ளைகளோம் அன்பினால்  உன் தன்னை சிறுபேர் அழைத்தனவும் சீறி அருளாதே இறைவா! நீ தாராய் பறை ஏலோர் எம்பாவாய். பசுக்களை மேய்த்து, காடு சென்று, அங்கு ஒன்று கூடி உண்போம். அறிவொன்றும் இல்லாத மாடுமேய்க்கும் குலத்தில் பிறந்த நாங்கள் உன்னை எங்களுடைய குலத்தவனாகப் பாவிக்கும் புண்ணியத்தைச் செய்துள்ளோம் எந்தக் குறையும் இல்லாத கோவிந்தா! நமக்குள் உண்டான உறவு, உன்னாலோ, எங்களாலோ ஒழிக்க முடியாதது அறிவற்ற சிறு பிள்ளைகள் நாங்கள், அன்பால் அழைத்ததை பொறுத்துக் கோபம் கொள்ளாமல் எங்களுக்கு வேண்டியதை நீதான் கொடுக்க வேண்டும். இந்தப் பாசுரத்தில் ஆண்டாள் ‘சிறுபேர்’ என்று கூறுவதைப் புரிந்துகொள்ள நாம் கோகுலத்துக்குச் செல்லலாம்.  கோகுலத்தில் கண்ணன் குறும்பு செய்ய, அங்கே இருக்கும் சிறுமிகளுக்கு கண்ணனுடன் அடிக்கடி சண்டை வரும். சிறுமிகள் கண்ணனைத் திட்ட அவன் அதற்குச் சிரிக்க, இவர்களுக்