16. பாவை குறள் - தூயோமாய் நாயகனாய் நின்ற நந்தகோபனுடைய கோயில் காப்பானே! கொடித் தோன்றும் தோரண வாயில் காப்பானே! மணிக்கதவம் தாள் திறவாய், ஆயர் சிறுமியரோமுக்கு அறை பறை மாயன் மணிவண்ணன் நென்னலே வாய் நேர்ந்தான்; தூயோமாய் வந்தோம், துயிலெழப் பாடுவான்; வாயால் முன்னமுன்னம் மாற்றாதே, அம்மா! நீ நேய நிலைக் கதவம் நீக்கு — ஏலோர் எம்பாவாய். கடந்த பத்து பாசுரங்களில் பல விதமான கோபியரையெழுப்பிய ஆண்டாள் அடுத்த நான்கு பாசுரங்களில் மற்றவர்களை எழுப்பி அவர்களின் அனுமதியுடன் சென்று கண்ணனை அனுபவிக்க போகிறார்கள். இப்போது ஆண்டாளும் அவளுடைய தோழிகளும் நந்த கோபன் திருமாளிகையை அணுகி வாயில் காப்போனைக் கதவைத்திறக்கச் சொல்லுகின்றனர். எங்களுக்குத் தலைவனான நந்தகோபனுடைய மாளிகையைக் காப்பவனே ! கொடிகள் கட்டப்பட்டு விளங்கும் தோரண வாசல் காப்பானே ! அழகிய தாழ்ப்பாளைத் திறந்து எங்களை உள்ளேவிடு ! ஆயர்குலப் பெண்களான எங்களுக்கு மாயன் கண்ணபிரான் நேற்றே விரும்பியதைத் தருகிறேனென்று வாக்களித்துள்ளான் எனவே, அவனைத் துயிலெழுப்ப பாட தூய்மையுடன் வந்துள்ளோம். முதல் முதலிலே மறுக்காமல் பிணைந்து மூடிக்கொண்டு...
